The air was magic when we played

Sven Kroner

15 Jan 2011
16 Feb 2011

Sven Kroner (Kempten, DL, 1973) is schilder. Zoals in vroeger tijden is het ook heden ten dage niet ongebruikelijk, dat schilders zich gedurende een scheppingsperiode in een bepaald genre van de schilderkunst specialiseren. Zo bezien kan men Sven Kroner een landschapsschilder noemen. Deze categorisering maakt het mogelijk zijn omgang met bepaalde genrespecifieke problemen te tonen (zoals de beheersing van ruimtelijkheid en eenheid van kleur), het gaat echter al te gemakkelijk voorbij aan wat hier eigenlijk van belang is: Kroner beperkt zich er niet toe, min of meer romantische landschappen te schilderen. Een tweede blik volstaat reeds om te zien, dat hij zich weliswaar voor de weergave van landschappen interesseert – in het bijzonder gebieden die zich ondanks de aanwezigheid van mensen niet werkelijk laten cultiveren –, maa r dat hij zich in zijn beelden in meer algemene zin met de fundamentele uitdagingen van het schilderen bezighoudt. Zijn streven richt zich niet zozeer op het weergeven van landschappen, maar vooral op het ordenen van vormen en kleuren en het laten ontstaan van een spanningsboog in de compositie.

Enlarge

Sven Kroner - bron

With:

De talrijke narratieve elementen, zoals de verlaten straten en hutten, verlichte vensters en de het landschap beschouwende mensen of ook dieren, dragen in belangrijke mate bij aan de meestal licht melancholische stemming van de beelden. Indien men als beschouwer tevreden is met het zien van de werking die afzonderlijke motieven op de sfeer hebben, of ook met het blootleggen van de ideeën en gedachten die mogelijkerwijze achter deze motieven schuil zouden kunnen gaan, miskent men al te gemakkelijk, dat Kroner niet schildert omdat hij iets vertellen wil, maar dat hij iets vertelt omdat hij schilderen wil. Kroners beelden verwijzen dikwijls naar het Allgäu van zijn jeugd en zijn huidige omgeving omdat hij deze landschappen en de daarin aangetroffen motieven goed kent. Door de beschouwing van zijn schilderijen wordt echter zichtbaar, dat voor hem niet deze verwijzingen als zodanig, maar veel meer de hierdoor ontsloten mogelijkheden zijn schilderijen vorm te geven belangrijk zijn. Kroner weet aldus de menselijke kant van enkele schijnbaar abstracte problemen van het schilderen te tonen. De eigenlijke betekenis van de afgebeelde motieven kan zodoende pas in het licht van deze inspanning zichtbaar worden. Dit alles is niet nieuw – denkt men bijvoorbeeld aan de schilderijenreeks De Jaargetijden van Pieter Bruegel de Oudere – wellicht juist daardoor echter, interessanter.

(uit: Sven Kroner, ‘Schilder’ door: Sander J. Dekker)