Men doet vaak alsof ethische kwesties een alleen maar een relatieve en subjectieve waarde kan hebben. Misschien is dat ook zo.
Maar een koe b.v. heeft een zenuwgestel en de hersenen structuur welke maakt dat hun ervarings spectrum van pijn, genot, plezier, rust, angst etc. gelijk staat aan een kind van 3, 4 jaar oud. Dat een volwassen koe duidelijk andere behoeften heeft dan een mensenkind maakt daarin weinig uit; hun bewustzijn en gewaarwordingen zitten op een zelfde niveau. Een dolfijn is ongeveer een kind van 6,7 jaar oud en een varken ongeveer 5 jaar oud. Dat geeft te denken op z'n minst .... lijkt me. En hiermee vervalt ook het argument dat een dier niets anders ervaart dan een dof bewustzijn dat louter instinctief is, waarmee het lijden miniem zou zijn.
De grap is; deze kennis kon ontstaan door geavanceerde technieken in een wereld die ethisch hopeloos is. Hoe ironisch !
Cultuur is iets wat trouwens niet alleen bij de mens bestaat; dolfijnen geven elkaar namen en hebben behalve een goed werkend instinct ook regels die verschillen per groep.
Hoe het ook zij; Als een dier mij aankijkt zie ik een ongebreideld voort stuwend leven. Als een mens mij aan kijkt zie ik eerder het verzet daartegen. Een strijd tegen de natuur, uit naam van de Geschiedenis; iets wat de natuur niet bewust kent; zo zegt men in de inmiddels achterhaalde moderne filosofie.