Eva van Rossum

Anna Berry's ademruimte

Anna Berry is een maker die door middel van haar kunstpraktijk de constructie van de realiteit onderzoekt en tevens ondermijnt. In haar werk staat de gemarginaliseerde stem centraal. 

With:

Ademruimte

Anna Berry maakt letterlijk, politiek geladen en emancipatoire creatiesEén van Berry's bekendste werken is haar Breathing Room. Een immersieve, uit witte hoorntjes bestaande en mechanisch ‘ademende’ ruimte, die door een technisch systeem leven wordt ingeblazen. De griezelig organische installatie piept en kraakt, beweegt op en neer, ademt in- en uit.  

Breathing Room vertaalt letterlijk naar Adem Ruimte en refereert mogelijk naar de gelijknamige metafoor die verwijst naar het beschikken over voldoende tijd en ruimte om je voor te bereiken, te herstellen, aan te passen of iets te bereiken. De constructie suggereert een beeldend en performatief onderzoek naar haar eigen, belichaamde ervaring met de wereld.

Enlarge

Anna Berry's Breathing Room - © Anna Berry, 2020

Berry spreekt zich openlijk uit over het effect van neurodiverse discriminatie vanuit de kunstwereld op haar kunst carrière.  Ze merkt een verbijsterende asymmetrie op in de toegankelijkheid tussen makers met of zonder moeite om te praten met anderen.

Als je succesvol wil zijn in de kunsten, zo stelt Berry, moet je allerminst twee keer nadenken over of je autisme als identiteit wil aannemen. Daarnaast moet je aan een 'neurotypische populariteitstest' voldoen of gewoon ‘in genetwerkt’ worden.

Ademnood

Echter, niet iedereen beschikt over (gelijke) ruimte om bijvoorbeeld sociale netwerkevenementen bij te wonen. Volgens Berry gaat dit vooral voor autistische makers niet op. Zij vallen vaak op het extreme eind van de introversie en worden het sterkst gediscrimineerd.

In de ademende installatie zie ik een belichaamd gebaar dat door het werk naar adem hapt, reageert op de bestaande, benauwde realiteit en deze werkelijk verandert. Het mechanische orgaan lijkt te doen wat het lichaam niet lukt.

Berry lijkt door haar werk betrokken in een artistieke conversatie met en kritiek op de huidige kunstwereld. Een wereld die soms verstikt, omdat het te weinig ruimte biedt voor makers die gemiddeld meer ademruimte benodigen.