In Galerie Fons Welters toont Friedrich zijn nieuwste film en sculpturen met de titel People Going Home to Die. Waar het werk dat hij onlangs op De Ateliers presenteerde, werd gekenmerkt door de ruwe esthetiek van homevideo’s en een zelf geobsedeerde, pornografische thematiek, is People Going Home to Die zijn eerste narratieve film, waarin hij dezelfde persoonlijke obsessies inzet voor een nachtmerrieachtig geheel. Een “hobbymetafysische” tekst van eigen hand – over het zijn en niet-zijn; de wereld van de levenden en de doden – dient als uitgangspunt.
Hoewel serieus van onderwerp, wordt de tekst als jazznummer theatraal en vol zelfspot ten gehore gebracht. De stem van de jazz zangeres reikt ver, maar haar serieuze woorden zetten de bijbehorende beelden in een kitscherig licht dat niet lijkt te passen. Die dubbele toon van oprecht en betekenisloos sentimenteel komt overal in de film terug en ligt deels in het thema zelf besloten. Persoonlijke momenten, zoals de liefde, seks, maar ook de dood, zijn tegelijkertijd individueel en algemeen. Hoewel sterk persoonlijk, zijn ze toch inwisselbaar. De verbeelding van die intieme momenten wordt al snel banaal en Friedrich gooit daar nog een schep schaamteloze theatraliteit boven op.
Die inwisselbaarheid komt niet alleen terug in de rol die Christian Friedrich speelt in zijn eigen film, maar ook in zijn sculpturale gebaren. Het lichaam van zijn acteurs en zijn eigen lichaam worden direct ingezet. De gipsen afdrukken van bepaalde lichaamshoudingen, die in de voorruimte worden getoond, dragen betekenis in de context van de film, maar bieden tegelijkertijd aanknopingspunten om een stap verder te gaan. Een barokke wereld ontstaat. Hoewel Friedrich zijn eigen ondergang ensceneert, voorspelt hij een wederopstanding, waar zijn sculpturen getuigen van zijn
Opening
zaterdag 14 november, 17:00 – 19:00
Openingstijden
dinsdag – zaterdag 13:00 – 18:00