User kijkt naar patronen en herhalingen die erop wijzen waarom bijvoorbeeld nanotechnologie anders is dan elektronische muziek. Andere contrasten die Lunenfeld gebruikt zijn kunstenaar/archivaris Harry Smith tot architect/superster Rem Koolhaas en het verschil tussen Pontiac en open source software. Het boek biedt daarom een leeservaring die levendiger is dan de meeste andere boeken. De beelden van Mieke Gerritzen maken het boek tot een design object, en dat de woorden en de beelden even krachtig zijn.
Het boek is echter geen manifest. Lunenfeld's essays zijn oorspronkelijk geschreven voor het internationale Artext. Toch wil hij de kloof tussen de kunst- en designwereld en tussen de journalistiek en de vergaderzaal dichten. Verder denkt Lunenfeld vooral na over de staat van de hedendaagse visuele cultuur.
