In de winter van 1991 verschijnt de MM Magazine editie Otaku (Radical Boredom). De editie is onder andere gewijd aan de Otaku, een Japans fenomeen:
Ze hebben een hekel aan lichamelijk contact en zijn dol op media, techno-communicatie en op reproduktie en simulatie in het algemeen. Het zijn fervente verzamelaars en bespelers van nutteloze attributen en van informatie. Ze behoren tot de underground, maar zijn niet tegen het systeem. Ze veranderen, manipuleren en vervormen bestaande produkten, maar tegelijkertijd zijn ze de vleesgeworden verheerlijking van de consumptie, het ideale werkvolk voor het huidige kapitalistische Japan. Ze zijn de kinderen van de media.
Het volgende MM Magazine heeft de titel NO PANIC!. Met onder andere artikelen over de steeds meer aanwezige virtuele wereld, horrorfilms en een nachtmerrie van Rembrandt.
In de winter 1991/1992 verschijnt een dubbeldik MM Magazine met de titel Old Media!. De verschillende artikelen belichten de (zogenaamde) tegenstelling tussen oude en nieuwe media. Voor deze editie hield Mediamatic een poll over het gebruik van oude en nieuwe media in de praktijk van kunstenaars, schrijvers en zakenlui:
We silently hoped we might be able to detect some possible revaluation of the old media surrounding us. That we might therefore construct an idea of how interaction between the present and the past, between the past and a future, might take shape in mutually-enhancing scenarios, maybe illustrated by means of so-called MediaScapes.
