Pirsig werd wereldberoemd met het in 1974 verschenen boek: Zen en de Kunst van het Motoronderhoud. Het boek schetst Pirsigs interpretatie en definitie van "Kwaliteit", geschreven als een autobiografische vertelling over een reis per motorfiets door Noord-Amerika, met zijn zoon en twee vrienden.
Het boek, dat kortweg Zen genoemd wordt, kan op verschillende wijzen worden opgevat:
- als geschiedenis en samenvatting van de filosofie
- als antwoord op antitechnologie-bewegingen van die tijd
- als algemene inleiding in het denken
- als uitdrukking van twijfel aan alles: aan de taal, aan het schoolsysteem, tot zelfs aan de wetenschappelijke methode
- als klacht over het lage niveau van vakmanschap in moderne beroepen.
Het boek werd een enorm succes, en behoorde al snel tot de cultliteratuur. In enkele jaren tijd beleefde het tientallen herdrukken. Pirsig kreeg in 1974 een Guggenheim Fellowship voor Zen, een beurs die hem in staat stelde het vervolg te schrijven: Lila: An Inquiry into Morals. In Lila werkt hij zijn theorie nader uit, waarbij hij de term "Metafysica van de kwaliteit" bedenkt en een op morele waarden gebaseerde metafysica voorstelt, te verkiezen boven de historisch dominante vorm van metafysica in de westerse filosofie die hij de "subject-object visie op de werkelijkheid" doopt.