Cato Duyvis

De poppen van Ron

Ruilen sluit zondag 6 januari. Een goede aanleiding om een vaste gast een paar vragen te stellen.

Vandaag sprak ik Ron, hij komt elke dag langs om te ruilen. Maar wat is zijn motief om te komen ruilen? En waarom neemt hij elke week griezelige poppen mee?

Vergroot

Dit is Ron - Ron komt elke dag Ruilen

Ron is 40 jaar en werkt als materiaalspecialist in de buurt van de Mediamatic Fabriek. In de Westerpost krant las hij een artikel over de tentoonstelling Ruilen. Het gebouw op de foto is om de hoek van zijn werk en zo besloot hij eens langs te komen. En dit bleef niet bij een keer, sindsdien is hij verkocht. ‘In mijn lunchpauze kom ik op bezoek om te kijken of er al wat nieuws is binnengekomen’, vertelt Ron. De win-win situatie is voor hem erg aantrekkelijk. Je levert de spullen waar je genoeg van hebt in en je komt thuis met een hoop leuke dingen. Ron heeft wel een bepaalde handelsgeest en dit is een nieuwe manier om aan dingen te komen.

Het leukste wat hij ooit geruild heeft is een 3 boeken set van Geronimo Stilton. Voor de mensen die dit niet kennen: Geronimo Stilton is een zachtaardige muis die allerlei avonturen beleeft. Volgens Ron was dit zijn pronkstuk, aangezien zijn dochter deze boeken spaart. Maar hij heeft ook een enorme misruil begaan. In de categorie kleding hing een perfect hemd voor zijn vrouw. Trots nam Ron het mee naar huis. Maar eenmaal thuis aangekomen viel dit hemd niet in de smaak bij de vrouw des huizes.

Vergroot

De poppenverzameling - Deze snoesjes liggen nog op nieuwe eigenaren te wachten

Ron komt grotendeels in zijn eentje de tentoonstelling bezoeken. Eenmaal nam hij een collega mee. Zijn vrouw en dochter zijn echter nooit verschenen, hij zegt dat zijn dochter en zijn vrouw genoeg hebben aan zijn verhalen.

Inmiddels heeft Ron al in elke categorie geruild, behalve in de categorie schoenen. ‘Je weet niet wie erin gelopen heeft’, lacht Ron. Kleding kun je wassen, maar schoenen niet. De categorie speelgoed is wel vaak bezocht door hem. Vanwege de angstaanjagende poppen die hij altijd met zich meebracht. Waar komen deze poppen vandaan? Van een familielid, vertelt hij, ‘Zij had haar zolder opgeruimd en gaf deze poppen aan mij. Ik ben eerlijk gezegd niet zo’n poppenfan, maar de prullenbak vind ik zonde. Misschien kan ik er iemand anders blij mee maken.’

Op de vraag of hij de tentoonstelling gaat missen antwoordt hij: ‘Ja, ik ga het zeker missen. Ik hoopte dat de tentoonstelling voor altijd bleef, want dan zou ik ook voor altijd komen ruilen.’