In Former Futures belicht Visser de correspondentie tussen Angiolo Mazzoni, de architect van het Palazzo – tevens hoofdarchitect van Mussolini – en Fortunato Depero, een futuristische kunstenaar die erop gebrand is de opdracht binnen te halen om drie enorme glas-in-lood ramen te ontwerpen voor het toekomstige gebouw.
In Former Futures 2 wordt deze installatie van een tweede laag voorzien. Former Futures 2 haalt de installatie van een concrete, fysieke plek naar een virtuele, fictieve plaats. Delen van de ruimte in het Palazzo delle Poste komen in de galerie getransformeerd terug als twee- of driedimensionaal beeld in de vorm van foto, dia en maquette. De felgekleurde folies op de ramen verwijzen naar de glas-in-lood ramen van Depero. Met Former Futures 2 stelt Visser de fragiele relatie aan de orde tussen kunstenaar en opdrachtgever – tussen ambitie en geld – die uiteindelijk draait om macht. Daarmee trekt ze een parallel naar deze tijd, waarin de kunstenaar nog altijd onderworpen lijkt te zijn aan machten van buitenaf. Ook de tragiek van de visionaire kunstenaar komt naar voren, want, aldus Visser, futurisme is van alle tijden. Visser levert met Former Futures 2 een particuliere kijk op het fenomeen geschiedschrijving.