Temperley maakt voor zijn uitleg grotendeels gebruik van de computer, hij ontwikkelt modellen voor het genereren van de aspecten van de muzikale structuur. De modellen die hij voorstelt zijn gebaseerd op preferente regels, die de criteria beoordeelt voor een mogelijke structurele analyse van een muziekstuk. Zo'n voorkeursysteem evalueert vele mogelijke interpretaties en kiest die, die het best voldoet aan de regels.
Na een inleidend hoofdstuk, presenteert Temperley een voorkeur regelsysteem voor het genereren van zes fundamentele vormen van muzikale structuur: Meter, zinstructuur, contrapuntische structuur, harmonie, en de belangrijkste pitch speling (de etikettering zoals een flat of een sharp G). Hij stelt dat duidelijke regels niet alleen laten zien waaruit muzikale structuren zijn afgeleid, maar ook licht werpen op andere aspecten van de muziek. Hij onderbouwt deze bewering met het bespreken van muzikale dubbelzinnigheid, retrospectieve herziening, verwachting en muziek buiten de westerse canon (rock, en traditionele Afrikaanse muziek). Hij stelt een framework op voor de beschrijving van muzikale stijlen op basis van de voorkeur van regelsystemen en verkent de relevantie van de preferente regelsystemen naar een hoger aspect van de muziek, zoals muzikale schema's, verhaal en drama, en muzikale spanning.
