Het argument dat het "digitale beeld" het hele proces is waarbij informatie waarneembaar wordt, hij plaatst het lichaam in een bevoorrechte positie, als de agent dat de filters creëert voor de informatie beelden. Door dit te doen, gaat hij in tegen heersende opvattingen van technologische transcendentie en pleit voor de onmisbaarheid van de mens in het digitale tijdperk.
Hansen onderzoekt nieuwe media kunst en theorie in het licht van het betoog van Henri Bergson dat genegenheid en geheugen perceptie onrein zijn, dat we alleen die beelden selecteren die relevant zijn voor onze bijzondere vorm van uitvoering. Hansen updates dit argument voor het digitale tijdperk, met het argument dat we de informatie die wij ontvangen om beelden te creëren in plaats van alleen maar het ontvangen van beelden als reeds bestaande technische vormen filter. Deze framing functie levert wat Hansen noemt het "digitale beeld" op. Hij stelt dat deze nieuwe "belichaamde" status van het frame direct overeen komt met de digitale revolutie: een gedigitaliseerd beeld is niet een vaste weergave van de werkelijkheid, maar wordt bepaald door zijn volledige flexibiliteit en toegankelijkheid. Het is niet alleen dat de interactiviteit van nieuwe media kijkers verandert in gebruikers, het beeld zelf is uitgegroeid tot het lichamelijk proces van waarnemen.
Ter illustratie van zijn verslag van hoe het lichaam informatie filtert om beelden te creëren, richt Hansen zich op nieuwe media kunstenaars die een "Bergsonist roeping", volgen door middel van concrete betrokkenheid bij het werk van artiesten als Jeffrey Shaw, Douglas Gordon, en Bill Viola, Hansen verkent de hedendaagse esthetische investering in de affectieve, lichamelijke basis van de visie. Het boek bevat meer dan 70 illustraties (zowel in zwart-wit en kleur) van de werken van deze en vele andere nieuwe media kunstenaars.
